برای بسیاری از بزرگسالان تکنولوژی یک نعمت به شمار می آید که می تواند زندگی را کاملا متحول و منظم تر نماید اما وقتی صحبت از استفاده کودکان از تکنولوژی به میان می آید، ترس و نگرانی هایی والدین را در مورد میزان یا زمان استفاده از تکنولوژی توسط فرزندانشان درگیر می کند.

اسکات اشتاینبرگ، نویسنده کتاب پدر و مادری برای کودکان "های تِک": راهنمای استفاده از اینترنت برای کودکان در باره استفاده از تکنولوژی هشدار می دهد که والدین باید همزمان نقش راهنما و محافظ را ایفا نمایند. به گفته او "والدین باید به خوبی کودکان را در مورد نحوه و میزان استفاده از تکنولوژی آموزش دهند و بینش آنها را در خصوص مسائل و چالش های استفاده از فناوری های هوشمند بسط دهند و به آنها کمک کنند تصمیمات درست را در زمان مناسب بگیرند و در مواقع نیاز کمک بخواهند"

امروزه کودکان اولین تلفن هوشمند شخصی خود را از سنین بسیار پائین به دست می آورند طبق بررسی های انجام شده در سال 2016 کودکان به طور متوسط در ده سالگی اولین گوشی هوشمند خود را خریداری می کنند این در حالی است که در سال 2012، سن استفاده از تلفن شخصی، 12 سال بود.

روزنامه یو اس آ تودی، مصاحبه ای را با اسکات اشتاینبرگ انجام داده و سوالاتی که بیشتری ن درگیری والدین را به خود اختصاص می دهد را با او مطرح کرده و پاسخ های او را منتشر نموده است:

سوال: اگر تنها یک نصیحت برای والدین در مورد استفاده کودکان از تکنولوژی داشته باشید، آن چیست؟

پاسخ: فراموش نکنید این وظیفه تماما بر عهده والدین است و نه کودکان. این والدین هستند که باید سعی نمایند در زندگی دیجیتال و آنلاین فرزندانشان درگیر باشند و تعاملات آنها را در دنیای واقعی و دنیای دیجیتال هر دو مدیریت کنند. معمولا نقش مربیان و شاگردان در زمینه استفاده از فناوری در دنیای ما عوض شده است این کودکان هستند که با تکنولوژی بزرگ می شوند و بسیار بهتر از والدین و بزرگسالان دیگر می توانند از انواع وسایل هوشمند استفاده کنند بنابراین این کاملا بستگی به والدین دارد که اگر مایل هستند در زندگی دیجیتال کودکانشان نقش موثر و فعالی ایفا نمایند باید خود را با زندگی فناورانه امروز وفق دهند و سعی در آموختن و همراه بودن با فرزنداشنان داشته باشند. معمولا کودکان، والدینی که سنتی و از نظر فناوری عقب مانده هستند را وارد زندگی مجازی خود نمی کنند و این شکاف هر روز فزاینده تر می شود.

سوال: چگونه والدین می توانند میزان استفاده از وسایل الکترونیکی و هوشمند را مدیریت کنند؟

پاسخ: می توان گفت بهترین نسخه برای تعیین میزان استفاده از صفحات نمایشگر برای کودکان 30 تا 60 دقیقه در روز است که البته این میزان می تواند با ورود نوجوانان به سن 13 و بالاتر، کمی افزایش یابد. معمولا نوجوانان برای انجام تکالیف مدرسه و یا بازی های آموزشی آنلاین و انجام پروژه های درسی گروهی از اینترنت و شبکه های اجتماعی استفاده می کنند. اما باید دقت کنید که این وسایل همزمان می توانند وسیله ای برای غرق شدن در بازی های آنلاین گروهی، اعتیاد به شبکه های اجتماعی و وقت گذرانی های بیهوده در اینترنت شود و نه تنها اوقات مفید نوجوانان را به هدر دهد بلکه هیچ رابطه مفید و مناسبی را با دنیای واقعی و تجارب زندگی واقعی کودکان و نوجوانان نیز برقرار ننماید. بنابراین مهم است که بر قانون 30 تا 60 دقیقه برای کودکان و حداکثر 120 دقیقه را برای نوجوانان ایستادگی کنید.

سوال: چه زمانی برای خریدن اولین تلفن هوشمند برای کودکان مناسب است؟

پاسخ: پاسخ به این سوال نیز بستگی به خود خانواده ها و برداشت آنها از میزان رشد و بلوغ فکری و نیاز فرزندانشان دارد. اما معمولا حداقل سن برای داشتن تلفن همراه هوشمند 13 سال است. با این حال همیشه میزان نیاز به تلفن همراه نیز می تواند یک گزینه تعیین کننده باشد برای مثال کودکی که مدتی را خارج از منزل همراه با دوستان می گذراند یا به اردو یا سفرهای تفریحی، بازدید علمی یا کلاسهای فوق برنامه رفته است و اطلاع از وضعیت سلامت او برای شما اهمیت دارد، می توانید تلفن همراه به او بدهید و موقعیت او را به طور دقیق تری پیگیری نمائید.

سوال: چگونه والدین می توانند کودکان را برای استفاده از شبکه های اجتماعی آماده کنند؟

پاسخ: اولین کار والدین این است که به نحو مثبت و موثر و آگاهی بخشی در مورد کارکرد شبکه های اجتماعی صحبت کنند. همچنین نقاط قوت و ضعف، مزایا و خطرات شبکه های اجتماعی مجازی را مورد بحث و بررسی قرار دهند و کودکان و نوجوانان خود را مطمئن نمایند که هر زمان که احساس خطر یا نیاز نمودند والدین برای مشورت و راهنمایی حاضرند و بدون قضاوت می توانند به حرف های او گوش دهند و راهنمایی کنند.

قدم بعدی وضع قوانین ساده و قابل انجام برای میزان استفاده از شبکه های اجتماعی در منزل است مثلا ساعاتی که هر فردی و به خصوص نوجوانان می توانند در شبکه های اجتماعی وقت بگذرانند و چه زمانی باید گوشی و لپ تاپ خود را خاموش کنند. یا اینکه در زمان مطالعه یا انجام تکالیف مدرسه نباید از شبکه های اجتماعی استفاده کنند و دچار حواس پرتی شوند.  معمولا در همه این موارد بهترین مثال و الگو برای کودکان خود والدین هستند. در صورتی که والدین تمام وقت خود را در صفحات نمایشگر بگذرانند نمی توانند کودکان را از آن منع نمایند.

سوال: چطور امنیت اینترنتی را برای فرزندانمان تامین کنیم؟

پاسخ: این یک موضوع کاملا جدی و مهم است. امروزه به سبب گستردگی امکانات استفاده از اینترنت و شبکه های اجتماعی، همه مردم و از جمله کودکان و نوجوانان به راحتی ممکن است در معرض خطر آزارگران دیجیتال قرار بگیرند. این آزارها می تواند انواع مختلفی داشته باشد از باج خواهی گرفته تا ارسال تصاویر و متون مستهجن و هرزه نگاری و از آزار کلامی در اظهار نظر روی عکس ها گرفته تا وارد کردن نوجوان در باندهای خلاف کاری. بنابراین همیشه مراقب باشید به فرزندانتان در مورد روی تاریک فضای مجازی نیز به خوبی توضیح دهید. معمولا در چنین مواردی موعظه کردن چندنان مفید نیست بهترین روش این است که فرزندان را وارد یک بحث و تعامل دوجانبه کنید هم بگوئید و هم از او بشنوید و بخواهید تجارب خود و دوستانش را برای شما تعریف کند و با هم به دنبال راه حل بگردید و نشانه ها را شناسایی کنید.

حریم خصوصی از جمله مفاهیمی است که باید در دنیای دیجیتال و مرتبط امروز مورد بحث و بازتعریف قرار گیرد. اینکه فرزند شما بداند اسم و مشخصات خود و خانواده اش، نشانی منزل و حساب بانکی و عکس های خانوادگی جز و حریم شخصی به شمار می آیند و نباید بدون دلیل و بدون اطمینان از نیت طرف مقابل، با دیگران به اشتراک گذاشته شود.

این نکته را هم فراموش نکنید که مثل هر موضوع دیگری، همیشه این فرزند شما نیست که ممکن است قربانی شود گاهی علیرغم میل شما، این فرزندان خود شما هستند که ممکن است دیگران را مورد آزار اینترنتی قرار دهند. هک کردن، اظهار نظرهای رکیک و سایر انواع آزار را حتی اگر از جانب فرزند خودتان نسبت به دیگران صورت گرفت جدی بگیرید و با آن مقابله نمائید.

منبع:

Molina, Brett. (Nov 19, 2017). When Should I let my kid get a phone? A modern Parenting Q & A. USA Today.

مقاله اختصاصی گروه تدوین محتوای آموزش 118
استفاده از این مطلب و انتشار آن، با ذکر نام آموزش ۱۱۸ و درج لینک www.amoozesh118.com بلامانع می باشد.